Οι κακώσεις και οι τραυματισμοί αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε αθλητικής δραστηριότητας. Κάκωση ονομάζεται η βλάβη των ιστών τους σώματος, που προκαλείται από άμεση ή έμμεση βία. Οι κακώσεις διακρίνονται ανάλογα με τη δημιουργία επικοινωνίας των ιστών με το περιβάλλον, σε κλειστές και ανοιχτές και ανάλογα με τη διάρκεια εφαρμογής και την ένταση της βίας, σε κακώσεις από υπερχρησία και τραυματικές. Συνηθέστερα παρατηρούνται κακώσεις όπως τενοντίτιδες, επικονδυλίτιδες, χονδρομαλάκυνση, οστεοχονδρίτιδα, διαστρέμματα, ρήξεις μυών, τενόντων κ.ά.
Οι κακώσεις όμως θα μπορούσαν να προληφθούν εάν λαμβάνονταν υπόψη κάποιοι βασικοί παράγοντες όπως η γενική και ειδική προθέρμανση, η σωστή εκτέλεση της τεχνικής της κάθε κίνησης, οι ορθές και ειδικές διατατικές ασκήσεις, οι προληπτικές ιατρικές εξετάσεις, η σωστή διατροφή, οι σωστά κατανεμημένες εντάσεις προπόνησης στο χρονικό πλαίσιο, κ.ά.
Παράγοντες αθλητικών κακώσεων
Οι παράγοντες που έχουν επισημανθεί ως δημιουργοί των αθλητικών κακώσεων είναι πολλοί. Οι σπουδαιότεροι από αυτούς είναι ο μη κατάλληλος χώρος προπόνησης, η υπέρβαση των ορίων αντοχής και ελαστικότητας των μυών, των συνδέσμων και των τενόντων, οι υποτροπές παλιών τραυματισμών, η ασυντόνιστη κίνηση και ασυνέργεια των μυών, η εσφαλμένη τεχνική εκτέλεση των κινήσεων, η ελλιπής πρόσληψη θρεπτικών συστατικών τροφής και υγρών, η υπέρχρηση, η έλλειψη προσοχής και ενδιαφέροντος κ.ά.
Βασικός παράγοντας που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την διαδικασία αποκατάστασης μετά από αθλητικές κακώσεις, είναι ο συνολικός χρόνος αποχής που συνεπάγεται ο κάθε τραυματισμός.
Ανάλογα με τη φύση και τη σοβαρότητα του τραυματισμού ο αθλούμενος στα πλαίσια της αποκατάστασής του, πιθανότατα χρειάζεται να παραμείνει κλινήρης για κάποιο χρονικό διάστημα, ενώ εν συνεχεία συνήθως ακολουθείται θεραπευτικό πρόγραμμα εκγύμνασης με σκοπό την πλήρη αποθεραπεία του.
Κύρια φυσικοθεραπευτικά μέσα αποτελούν η κρυοθεραπεία, η θερμοθεραπεία, η υδροθεραπεία, η μάλαξη, η ηλεκτροθεραπεία και οι επιδέσεις.
Σε μελέτες που ερευνούσαν τις επιδράσεις της ακινησίας υπό διάφορες μορφές, έχει αναφερθεί σημαντική μείωση της μυϊκής μάζας και αυξημένος καταβολισμός των μυϊκών πρωτεϊνών.
Άρα, η εκγύμναση κρίνεται αναγκαία για την επαναφορά των ευρέων κίνησης αρθρώσεων, την ενίσχυση περιοχών που πάσχιζαν και γενικότερα την απόκτηση της παλαιότερη αθλητικής φόρμας.