Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα παιδιά και μάλιστα σε μικρότερες ηλικίες, ασχολούνται με τη σωματική άσκηση και τον αθλητισμό. Η οργανωμένη άθληση με αυστηρή τήρηση των κανόνων και συστηματική προπόνηση, έχει τεράστια οφέλη για τις αναπτυξιακές ηλικίες. Κάθε παιδί όμως πριν ασχοληθεί με τη γυμναστική και τον αθλητισμό πρέπει να εξεταστεί από παιδίατρο για να εκτιμηθεί η κατάσταση της υγείας του. Επιπλέον, ο παιδίατρος θα βοηθήσει ώστε να βρεθεί και ο κατάλληλος τρόπος άσκησης καθώς και το σωστό άθλημα.
Το σπορ με το οποίο θα ασχοληθεί το παιδί θα πρέπει να ταιριάζει στον σωματότυπο και στην ηλικία του. Σε αντίθετη περίπτωση, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν απογοητεύσεις λόγω των κακών επιδόσεων, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα την εγκατάλειψη της άσκησης.
Όσον αφορά την προπόνηση μυϊκής ενδυνάμωσης, οι ασκήσεις ενδυνάμωσης σε παιδιά και εφήβους επιτρέπονται, αλλά θα πρέπει να ελέγχονται αυστηρά από τον γυμναστή ότι γίνονται με το σωστό τρόπο και ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξης του παιδιού ή του εφήβου.
Σύμφωνα με μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί στην Αμερική, η προπόνηση ενδυνάμωσης μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά, να θέσει τις σωστές βάσεις σε παιδιά και προέφηβους για την μετέπειτα προπόνηση δύναμης στην εφηβική ηλικία, ενώ επιπλέον λειτουργεί προληπτικά σε θέματα σκελετικών διαταραχών, ειδικά στην έναρξη της εφηβείας που παρατηρείται απότομη αύξηση του ύψους. H GH (αυξητική ορμόνη) ευθύνεται επιπλέον για την αύξηση της μυϊκής μάζας και δύναμης. Οι θυροειδείς ορμόνες
Παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο. Στην εφηβική περίοδο παρατηρούνται οι σημαντικότερες αλλαγές και κυρίως στα αγόρια λόγω της αύξησης έκκρισης της τεστορερόνης.
Επίσης, τα παιδιά που έκαναν προπόνηση δύναμης παρουσίασαν μεγαλύτερη οστική πυκνότητα συγκριτικά με τα υπόλοιπα. Τέλος, οι έρευνες απέδειξαν ότι η προπόνηση ενδυνάμωσης δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για την αύξηση του ύψους των παιδιών.
Ωστόσο, η απουσία εξατομικευμένου προγράμματος προπόνησης, η μη επαρκής ή απουσία της προθέρμανσης, η απουσία περιόδων ξεκούρασης, η λανθασμένη τεχνική κατά την εκτέλεση των ασκήσεων αποτελούν τις κυριότερες αιτίες τραυματισμών των αρθρώσεων, των μυών και των τενόντων.
Οπότε, κρίνεται αναγκαίο να χρησιμοποιούνται μικρές αντιστάσεις στην αρχή ή το βάρος του σώματος, να υπάρχει σταδιακή επιβάρυνση και το σημαντικότερο, να δίνεται μεγάλη βαρύτητα στην σωστή εκμάθηση της τεχνικής. Επιπλέον, θα πρέπει να αποθαρρύνεται ο συναγωνισμός στην άρση βαρών και να μην επιτρέπεται η κόπωση σε μεγάλο βαθμό, ώστε να αποφεύγονται οι τραυματισμοί. Οι επιδράσεις της άσκησης ενδυνάμωσης στα παιδιά είναι θετικές και μάλιστα πολλοί ερευνητές στο εξωτερικό υποστηρίζουν ότι τα πρώτα αποτελέσματα μετά από προπόνηση δύναμης παρουσιάζονται στα αγόρια μετά την ηλικία 13-14 ετών.
Όσον αφορά την αερόβια προπόνηση, πολλές έρευνες αναφέρουν σημαντική βελτίωση της VO2max αν και παρατηρήθηκε ότι το αερόβιο σύστημα των προεφήβων προσαρμόστηκε στην προπόνηση σε μικρότερο βαθμό από αυτό των ενηλίκων. Σε παιδιά 11-14 ετών παρατηρήθηκε ότι μετά από προπόνηση αναερόβιου τύπου (δρόμου ταχύτητας) έξι εβδομάδων, υπήρξε βελτίωση της αναερόβιας ικανότητας έως 5%.
Χαρακτηριστικό της παιδικής ηλικίας είναι η ικανότητα της ταχείας αποκατάστασης μετά από έντονη γύμναση. Συγκεκριμένα μετά από 30-45 λεπτά είναι σε θέση να γυμναστούν ξανά σε αντίθεση με τους ενήλικες, οι οποίοι χρειάζονται ώρες για να αναλάβουν.